sebenarnya.

kenapa ye awak.Saya tak pernah nak bahagia?Kenapa ye awak saya kalau senyum pun cuma sementara?Kenapa ye awak hidup ni susah sangat.Saya cuba jadi kuat tapi saya tak mampu.Depan semua orang saya pura-pura bahagia,happy,ceria tapi dalam hati saya.fikiran saya macam-macam saya fikir.Hm,saya tahu berdosakan kalau kita mempersoalkan takdir.Tapi kenapa hidup ni tak pernah sekali saya bahagia betul-betul.Bila saya buka mata je ada je yang akan timbul dan ada macam-macam masalah je.Saya tak mampu nak menghadapi semuanya.Ada orang cakap saya ni kuat,saya boleh menghadapi semua dugaan saya.Tapi saya tak mampu.Kekadang saya menangis sorang-sorang.Orang tak ada siapa pun tahu.Bila saya cerita,orang cakap 'em' je.Saya tahulah semua bahagia dan kalau ada masalah pun bukan bertimpa-timpa.Saya tahu semua orang selalu pandang rendah kat saya.Saya bukan cantik,saya bukan pandai,saya bukan anak orang kaya.Saya biasa je awak.Saya tak salahkan dugaan dan takdir.Saya tak marah sesiapa cuma kadang-kadang saya sedih sangat.Bila orang perlu saya,semua cari.Tapi bila saya yang sedih semua cakap 'alaa biasalah tu.'Kadang-kadang belum saya cerita semua dah blah dan buat tak tahu.Saya tahu tak semua hidup orang sama namun kadangkala manusia ni terlalu hipokrit.Cakap kawan tapi macam musuh.Cakap sayang tapi tak pernah peduli pun.Saya tak minta simpati tapi sedihnya bila orang susah dan bermasalah,kita orang pertama yang risau namun bila kita??Awak,saya tak kuat.Menghadapi perasaan takut menghadapi dugaan ni.Saya tak kuat sangat.Bila doktor cakap pasal diri saya pun saya dah malas nak ambik tahu.Kadangkala saya nak je mintak paa allah bagilah saya mati cepat-cepat tapi saya tahu tu perkara berdosa sangat.Saya betul-betul tak mampu nak menghadapi semuanya walau cuma untuk seminit lagi.Menahan sakit.,menahan duka,segalanya terlalu perit.Walau saya cuba buat bahagia hakikatnya saya cukup tak mampu awak.Saya bukan tak redha cuma saya sedih sangat.Maafkan saya.Kalau dalam dunia ni sayalah manusia yang paling banyak dugaannya.Saya cuba akan tetap redha.Awak,kalau saya tak ada awak jangan sedih ye.Maafkan saya sebab secara jujurnya saya tak jaga langsung pasal diri saya.Saya tak peduli walau seminit lagi saya mati sebab mungkin akan meringankan beban semuaorang.Saya tahu saya tak patut cakap macam ni tapi saya tak mampu untuk berkata lain dan tak mampu saya begini.Saya minta maaf awak.

p/s:Awak,maafkan saya.Kalau saya pergi maafkan saya.Saya bukan tak sayang awak tapi...maafkan saya.